Nei ráðherra.

Það hefur verið undarlegt að fylgjast með umræðum stjórnmálamanna um hinn svokallaða „skuldavanda heimilanna“ að undanförnu. Velferðarstjórn Jóhönnu hefur ítrekað haldið blaðamannafundi til þess að kynna fjölmörg frábær „úrræði“ sem væntanleg eru til handa skuldugum almenningi. Jóhanna talar um allt að fjörutíu úrræði sem við fáum að velja úr.  Skuldugum fjölskyldumanni líður hins vegar eins og lífstíðarfanga, sem getur valið úr fjörutíu klefum til að dvelja í til lífstíðar.

Eitt er það sem engum innan velferðarstjórnarinnar virðist detta í hug að nota við úrlausn vandamálsins, en það er sanngirni. Það virðist engu skipta hversu ósanngjarnar hugmyndir menn fá, allt er talið í lagi í þeim efnum. Ég vil sérstaklega nefna hina svokölluðu 110% leið. Árni Páll kom í langt viðtal í Kastljósi á dögunum til að tala fyrir þessari leið varðandi hin ólöglegu gengistryggðu bílalán. Og ósköp var ráðherrann og jafnaðarmaðurinn aumkunarverður.

Hvaða rök eru fyrir því að færa lánin niður í 110% af „markaðsverði „veðsins?  Önnur en þau að þar er verið að afskrifa það sem er þegar tapað hvort sem er.  Tryggja hag lánveitendanna en reyna að láta líta út fyrir að verið sé að gera eitthvað fyrir skuldarana svo þeir missi ekki greiðsluviljann? Ef eitthvað er óeðlilegt við að lán sem tekið var til að greiða fyrir einn bíl er allt í einu orðið tveggja bíla virði, er þá ekki jafn mikið óeðlilegt við að lán sem tekið var til að greiða fyrir hálfan bíl er orðið jafnvirði heils bíls? Hvernig getur ráðherranum dottið í hug að leiðrétta annað lánið um nærri helming en hitt lánið ekki neitt? Hvar er sanngirnin?

Af hverju sjá jafnaðarmenn ekki sanngirni í því að skikka lánastofnanir til að fara að lögum? Leiðrétta ólöglega gengistryggingu lána og færa þau yfir í löglega verðtryggingu miðað við neysluvísitölu? Hvað er ósanngjarnt við það? Menn tala jafnvel um að lánastofnanirnar ráði ekki við þetta, þær verði gjaldþrota. Ég spyr, hvað kemur það málinu við? Hvenær hefur það verið talið eiga að koma í veg fyrir fangelsisdóm barnaníðings að heimili hans gæti orðið gjaldþrota verði hann settur inn?

Velferðarstjórn Jóhönnu hefur nú á annað ár barið hausnum við steininn og neitað að aðhafast neitt sem raunverulega leiðréttir það misrétti sem almenningur hefur orðið fyrir. Og það er eftir vonum að fátt er orðið heillegt í þeim haus.